พ.ศ. 2529 พรรษาที่ 51 จำพรรษาที่วัดป่าสันติกาวาส

พรรษาที่ 51


หลวงปู่หลุย จนฺทสาโร

หลังจากออกพรรษาแล้ว หลวงปู่ได้เดินทางลงกรุงเทพฯ เพื่อตรวจนัยน์ตาข้างขวาที่เป็นต้อกระจก หลวงปู่ได้ไปกราบนมัสการเยี่ยมหลวงปู่หลุย จนฺทสาโร ที่โรงพยาบาลภูมิพลด้วย ในขณะที่หลวงปู่และผู้เขียนเข้าไปในห้องที่หลวงปู่หลุยท่านพักอยู่ พระที่อุปัฏฐากหลวงปู่หลุยไม่รู้จักหลวงปู่ พากันออกไปอยู่ระเบียงนอกห้อง เหลือแต่ท่านอาจารย์สม วัดถ้ำใหญ่พรหมวิหาร ท่านรู้จักหลวงปู่และนั่งอยู่ในห้องกับหลวงปู่หลุย หลวงปู่และผู้เขียน กราบนมัสการท่านหลวงปู่หลุยด้วยความเคารพแล้ว หลวงปู่หลุยจึงถามหลวงปู่ว่า "ได้กี่พรรษาแล้ว" หลวงปู่กราบเรียนหลวงปู่หลุยว่า "51 พรรษา เกล้ากระผม" หลวงปู่หลุยจึงพูดว่า "แม้! พระมหาเถระ" แล้วท่านจึงเรียนพระอุปัฏฐากที่อยู่ระเบียงข้างนอก ให้เข้ามากราบหลวงปู่ว่า "อ้าว มากราบพระมหาเถระ นี้พระมหาเถระ" พระอุปัฏฐากจึงได้เข้ามากราบหลวงปู่ เมื่อหลวงปู่เยี่ยมสนทนากับท่านหลวงปู่หลุยพอสมควรแล้ว จึงได้กราบลาหลวงปู่หลุยกลับที่พักในกรุงเทพฯ หลวงปู่พักที่กรุงเทพฯ ไม่กี่วันก็เดินทางกลับวัดป่าสันติกาวาส อุดรธานี

 

ไปร่วมงานถวายเพลิงศพพระอาจารย์บุญยัง ผลญาโณ
หลวงปู่กับหลวงปู่บุญ ชินวังโส
พิธีฌาปนกิจศพพระอาจารย์บุญยัง ผลญาโณ
วัดป่าบ้านบาก อ.ราษีไศล จ.ศรีษะเกษ
หลวงปู่กับพระครูพิพิธธรรมสุนทร (องค์ขวาสุด) ในพิธีฌาปนกิจศพพระอาจารย์บุญยัง ผลญาโณ วัดป่าบ้านบาก อ.ราษีไศล จ.ศรีษะเกษ 7 มีนาคม 2530

 

พระอาจารย์บุญยัง ผลญาโณ ท่านเคยไปมาหาสู่กับหลวงปู่อยู่บ่อยๆ และหลวงปู่นินซึ่งเป็นหลวงพ่อของท่านอาจารย์บุญยัง ก็เคยมาอยู่จำพรรษากับหลวงปู่ในคราวที่สร้างวัดป่าสันติกาวาสใหม่ๆ และเมื่อท่านอาจารย์บุญยังมาสร้างวัดป่าภูวังงาม บ้านคำเลาะ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไชยวานเพียง 15 กิโลเมตร ท่านอาจารย์บุญยังได้ไปมาหาหลวงปู่มิได้ขาด ด้วยเหตุนี้เมื่อพระอาจารย์บุญยังท่านกลับไปโปรดญาติพี่น้องทางจังหวัดศรีษะเกษ และได้สร้างวัดป่าขึ้นที่บ้านบาก ต.หนองอึ่ง อ.ราษีไศล จ.ศรีษะเกษ ต่อมาท่านได้มรณภาพเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2529 คณะศิษย์ได้ตั้งศพของท่านบำเพ็ญกุศล จนถึงวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2530 จึงได้ทำพิธีถวายเพลิงศพของท่าน ในงานครั้งนี้หลวงปู่ได้เดินทางไปร่วมจนเสร็จงานจึงได้กลับวัด ในการเดินทางไปร่วมงานถวายเพลิงศพพระอาจารย์บุญยังในครั้งนี้ ได้ผ่านไปทางบ้านเกิดของหลวงปู่ คือบ้านคำพระ อ.พนมไพร จ.ร้อยเอ็ด ท่านจึงแวะเยี่ยมลูกหลานที่บ้านเกิดด้วย เป็นเวลาถึง 40 ปีที่ท่านไม่เคยกลับไปเลย นับแต่มาอยู่วัดป่าสันติกาวาส

 

ย้อนกลับ ต่อไป